زندگینامه باخ
یوهان سباستین باخ آهنگساز و نوازنده‌ی ارگ و هارپسیکورد آلمانی بود. در روز ۲۱ مارس ۱۶۸۵ متولد و پس از ۶۵ سال زندگی و تحولی که در موسیقی غربی ایجاد کرد سرانجام در ۲۸ ژوئیه‌ی ۱۷۵۰ در گذشت.
یوهان سباستین باخ
ستاره | سرویس چهره‌ها – همان طور که می‌دانیم موسیقی غرب پیشرفت و جایگاه خود را مدیون موزیسین‌هایی همچون یوهان سباستین باخ، لودویگ بتهون، ولفگانگ آمادئوس موتسارت و … است که هر کدام نقش به سزایی در موسیقی غرب در دوران‌های مختلف داشتند. برای آشنایی با یکی از این شگفت آور‌ترین موزیسین‌ها، یوهان سباستین باخ، با ما همراه باشید.
بیوگرافی یوهان سباستین باخ و خاندانش
یوهان سباستین باخ متولد ۲۱ مارس ۱۶۸۵ در آلمان است.
خاندان باخ در مدت ۲۰۰ سال توانست دوازده نوازنده و آهنگساز توانا را تربیت کند. پدر یوهان سباستین باخ، یوهان آمبروزیوس باخ نوازنده‌ی چیره دست ویولن و ترومپت زن دربار و رهبر گروه نوازندگان شهر آیزناخ (در آلمان) بود. تنظیم موسیقی غیر روحانی و موسیقی کلیسا بر عهده‌ی او بود.
علاوه بر پدرش عمو‌های او هم به طور حرفه‌ای موسیقی کار می‌کردند. از ارگ نوازی در کلیسا گرفته تا نوازنده‌ی دسته‌ی موسیقی و آهنگسازی.
مادر سباستین باخ در سال ۱۶۹۴ و پدرش یک سال بعد از آن درگذشت و سباستین که تنها شده بود در کنار برادر بیست و چند ساله‌اش به نام یوهان کریستف باخ که ارگ نواز بود، بزرگ شد.
در منزل برادرش به مطالعه و اجرای موسیقی پرداخت و برادرش هم به او آموزش می‌داد و او را با آثار بزرگان موسیقی جنوب آلمان مثل پاکلبل و فروبرگر آشنا کرد.
باخ کوچک احتمالاً ناظر و دستیار فرایند تعمیر و نگهداری ارگ‌ها بوده‌است که این مقدمه‌ای می‌گردد بر فعالیت حرفه‌ای تمام عمر او به‌عنوان مشاور ساخت و بازساخت ارگ‌ها و اینکه وی آهنگساز و نوازنده‌ی ارگ و هارپسیکورد شود.
باخ موسیقی دوره‌ی باروک را به اوج رسانید و آثارش کلیه‌ی دسته‌ی آواز‌ها، ارکستر‌ها و دیگر موسیقی‌های دوره‌ی باروک را شامل می‌شود. چیزی که باخ ارائه داد غنی کردن موسیقی آلمان با فنون کنترپوان بود.
سباستین باخ در سن ۱۴ سالگی در مدرسه‌ی معتبر سنت میکائیل در لونه برگ آلمان کمک هزینه‌ی تحصیلی دریافت کرد و علاوه بر خوانندگی به عنوان کاپلا در دسته‌ی کر، نواختن ارگ سه صفحه کلیدی و هارپسیکورد هم بر عهده‌ی او بود. او با ارگ نوازان شهر‌های نزدیک آنجا ملاقات‌هایی داشت و حتی برای شنیدن ارگ نوازی راین کن فاصله‌ی صد کیلومتری تا هامبورگ را با پای پیاده طی کرد.
باخ در ژانویه‌ی ۱۷۰۳ بعداز فارغ التحصیلی در شهری بزرگ در تورین گن به عنوان نوازنده‌ی درباری برگزیده شد. طی اقامت هفت ماهه‌اش در وایمار در نواختن ساز‌های کلاویه‌ای توانا و مشهور شد. به همین دلیل از او خواستند که ارگ جدید کلیسای بونیفاسیوس در آرنشتات را بررسی کرده و بنوازد. در همین دوران باخ شروع کرد به ساخت تصنیف‌هایی برای ارگ مثل قطعه‌ی مشهور توکاتا و فوگ در ر. مینور.
در بین سال‌های ۱۷۰۵ تا ۱۷۰۶ باخ برای ملاقات با “بوکسته هود” از آرنشتات به شهر شمالی لوبک سفر کرد. پدر باخ بوکسته هود را پدر ارگ نوازان آلمانی می‌دانست و در سال ۱۷۰۶ بود که تصمیم گرفت که از محیط خانوادگی جدا شده و به حرفه‌اش متمرکز شود.
ازدواج و فرزندان سباستین باخ
در سال ۱۷۰۷ سمت ارگ نوازی در کلیسای “سنت بلاسیوس کیرشه” در مول هاوزن را به او دادند. چهار ماه پس از نقل مکان به مول هاوزن با دختر پسر عموی پدرش به نام ماریا باربارا ازدواج کرد و صاحب هفت فرزند شدند. از هفت فرزند او چهارتای آن‌ها به بزرگسالی رسیدند و همگی از آهنگسازان سبک مصنوع روکوکو در سبک باروک شدند.
باخ پس از مدت کمتر از یک سال که در مول‌هاوزن زندگی کرد، این شهر را به مقصد وایمار ترک نمود. در همین شهر بود که دو فرزند مستعد باخ در موسیقی، ویلهلم فریدمان و کارل فیلیپ امانوئل، به دنیا آمدند. در همین دوران باخ دورانی پر از موفقیت را پشت سر می‌گذاشت. آثاری برای ساز‌های کلاویه‌ای ارائه داد و از موسیقیدانان ایتالیایی مانند ویوالدی، کورللی و تورللی تاثیر گرفت و تکنیک‌هایی مانند ریتم‌های پر جنب و جوش و حالت‌های هارمونیک را از آن‌ها یاد گرفت. همچنین به بازنویسی کنسرتو‌های ویوالدی برای هارپسیکورد و ارگ پرداخت. باخ در وایمار فرصت نواختن ارگ و تصنیف آثاری برای این یاز را داشت. تصنیف آثار قوی باخ – که استاد فنون کنترپوانی بود – در شکل فوگ در وایمار آغاز شد. آثار باخ در وایمار نشانگر گسترش اشتیاق وی و تبدیل شدن او از یک نوازندهٔ صِرف به آهنگسازی واقعی بود.
در هفتم ماه ژوئیه ۱۷۲۰ همسر باخ، ماریا باربارا، به صورت ناگهانی فوت کرد. یک سال پس از آن باخ با آنا ماگدالنا ویلکه که خواننده‌ای جوان و مستعد با صدای سوپرانو بود ازدواج کرد. از همسر دومش صاحب سیزده فرزند شد.
شهرت باخ
یوهان سباستین باخ که بیشتر سال‌های دهه ۱۷۲۰ را صرف تصنیف کانتات‌ها نموده بود، رپرتوار عظیمی از موسیقی کلیسایی را برای دو کلیسای اصلی لایپزیک فراهم کرد. اکنون وی علاقه‌مند بود که تصنیفات و اجرا‌های خود را از مرز‌های موسیقی آیین عبادی گسترده‌تر سازد. در ماه مارس ۱۷۲۹، او به رهبری «کالج موسیقی» – گروه نوازندگان موسیقی غیرروحانی که در سال ۱۷۰۱ به‌وسیلهٔ دوست باخ، گئورگ فیلیپ تلمان، بنیان نهاده شده بود – برگزیده شد.
از آن پس در طی چندین سال لطافت قوی موسیقی باخ و توانایی زیادش در موسیقی او را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین آهنگسازان غرب در موسیقی تُنال مشهور ساخت و توانست آثاری، چون سوئیت‌ها و پارتیتا‌ها برای ساز کلاویه‌ای، مس در سی مینور، پاسیون به روایت متای قدیس، هنر فوگ و تعداد بسیار زیادی کانتات و کُرال و هزاران اثر دیگر را از خود به یادگار بگذارد.
آثار یوهان سباستیان باخ
آثار یوهان سباستیان باخ را به‌وسیلهٔ حروف اختصاری BWV معرفی می‌کنند (مخفف Bach Werke Verzeichnis به معنای نمایهٔ آثار باخ).
فهرست این آثار در سال ۱۹۵۰ توسط ولفگانگ شمایدر منتشر شد. در معرفی آثار او به جای ترتیب زمانی از تقسیم بندی بر مبنای نوع اثر استفاده شده است. این فهرست آثار عبارت است از:
۱ تا ۲۲۴ برای کانتات‌ها
۲۲۵ تا ۲۴۸ برای آثار آوازیِ بزرگ
۲۵۰ تا ۵۲۴ برای کوراله‌ها و آواز‌های مقدس
۵۲۵ تا ۷۴۸ برای آثار ارگ
۷۷۲ تا ۹۹۴ برای آثاری برای کلاویه‌های دیگر
۹۹۵ تا ۱۰۰۰ برای تصنیفات ساز لوت
۱۰۰۱ تا ۱۰۴۰ برای آثار موسیقی مجلسی
۱۰۴۱ تا ۱۰۷۱ برای موسیقی ارکستری
۱۰۷۲ تا ۱۱۲۶ برای کانن‌ها و فوگ‌ها
روزهای پایانی عمر باخ
در روزهای پایانی عمر یوهان سباستین باخ، قدرت بینایی‌اش به خاطر مشکل آب مروارید کم شده بود. پزشکان دستور عمل جراحی دادند. پس از عمل به مدت شش ماه چشمانش بسته بود او قبل از آنکه پزشک او را معاینه کند، خود چشمانش را باز کرد و توانست خانواده خود را ببیند، او از این اتفاق بسیار هیجان زده و دچار حمله قلبی شد. به مدت ۱۰ روز در بستر بیماری بود و سرانجام در ۶۵ سالگی در ۲۸ ژوئیه‌ی ۱۷۵۰ با برجای گذاشتن بیش از ۱۰۰۰ اثر بی نظیر موسیقی از دنیا رفت.
