آشنایی با ساز ترمین
ساز ترمین یک نوع ساز الکترونیکی خیلی شگرف و شگفت آور می باشد که جهت ساز زدن احتیاج به تماس فیزیکی و لمس آن نخواهد بود. این ساز برای نخستین بار به وسیله فیزیکدان و مخترع مشهور لئون ترمین در سال ۱۹۲۰ در شوروی سابق ساخته شد. این محصول اولین سازی می باشد که به تولید انبوه رسیده است. این ساز به اسم های دیگری مانند اتروفون، ترمینوفون و ترمینووکس هم معروف می باشد. هنگام ابداع ساز ترمین، نوازندگان متخصص در خصوص نوع بکارگیری دست و مدل های متنوع آن در زمان نواختن نگرش های متمایزی داشتند. به عنوان مثال برخی از شگرد های نواختن آن از روش های نوازندگی ویولن موثر شده است. نوازندگان تصور می کنند برای نواختن ساز ترمین بین آنتن و و بدن یک سیم نامرئی موجود می باشد که نت ها را بر روی این سیم به صدا در می آورند. مسلما جهت ساز زدن دقیق و منظم و توجه به زیر و بمی ها پیشنهاد می شود از شنوایی بالایی برخوردار باشید. نواختن ساز ترمین با دقت و توجه زیاد و مهار زیر و بمی در آن می تواند با مسائلی همراه باشد. همانطور که در این محصول صفحه کلید یا هیچ گونه راهنمایی موجود نیست نوازنده بایستی تنها به گوش خود اتکا نماید. نوازنده های متبحری که بتوانند تلفیق حرکات دست خود را با دقت و مهارت تمام کنترل کنند می توانند اجرا های سخت تری هم انجام دهند. آشنایی با نحوه کار ساز ترمین نحوه کار ساز ترمین به چه صورت است؟ ساز ترمین مطابق حرکات دست عمل می کند و از دو اسیلاتور ایجاد شده است که معمولا به دو آنتن متصل شده است انتن عمودی که جهت کنترل مقدار بلندی صدا و دیگری یک آنتن افقی دایره ای شکل است که جهت مهار مقدار فرکانس بکار برده می شود. موقعی که سیستم روشن می شود یک میدان مغناطیسی ایجاد می شود و توسط حرکت دست و بازشناسی این حرکت به وسیله حسگر های مجاورتی، فرکانس کم و زیاد می شود. ساز ترمین، هیترو داین را جهت ایجاد یک سیگنال صوتی بکار می برند. نحوه کار ساز ترمین بدین صورت است که مدار آداپتور سیستم حاوی دو ارتعاش سنج فرکانس رادیویی می باشد که حداقل پایین تر از ۵۰۰ کیلو هرتز تنظیم می شود تا کنتاکت رادیویی را به کمترین حد ممکن برساند. یک اسیلاتور با طول موج ثابت کار می کند. طول موج نوسانگر دیگر در حال تغییر است و به وسیله میزان فاصله دست موسیقی نواز با آنتن افقی تغییر می کند که این مسئله سبب نواختن نت های متنوع در این دستگاه می شود. کاربرد ساز ترمین ساز ترمین علیرغم دشواری نواختن آن همه به شکل سولو هم به شل گروهی در ارکستر هم بکار برده می شود و نوازندگان مشهور بسیاری جهت خلق آثار خود از این مدل ساز استفاده کرده اند که من جمله آنها می توان ژان میشل ژار، ردیوهد رولینگ، گروه لد زپلین، پورتیس هد و… را نام برد. این ساز را در موسیقی متن فیلم هم بکار برده اند که می توان به فیلم طلسم ساخته آلفرد هیچکاک با آهنگسازی میکلوش روژا و همچنین فیلم روزی که زمین ایستاد با آهنگسازی برنارد هرمن اشاره کرد. صدای ساز ترمین در سال های ۵۰ هواداران زیادی داشته است و با اثر بخشی و هم آور صوتی خود به یکی از مشخصه های سینمای وحشت آن دوره مبدل شده است. در حال حاضر هم از این نوع ساز جهت تولید موسیقی فیلم استفاده می شود و شمار زیادی از نوازندگان به آن می پردازند. همچنین بکارگیری از آن به وسیله گروه هایی نظیر Led Zeppelin و Radiohead سبب تولد دوباره این ساز شد. آخرین شاگرد ترمین خانم لیدیا کاوینا می باشد و اکنون یکی از نوازنده های معروف و مشهور ترمین کلاسیک می باشد. نوازندگی با ساز ترمین در ساز ترمین به گونه ای یک میدان آهنربایی در پیرامون ساز ایجاد می شود که نوازنده آن بایستی با حرکات دست خود که به این میدان وارد می شود طول موج و میزان صدای این ساز را تنظیم کند، بدین صورت که با وارد شدن دست نوازنده به میدان مغناطیسی طول موج تغییر نموده و حتی با تغییر حرکات دست می توان به بالا و پایین شدن صدا کمک به سزایی کرد. نوازندگی ساز ترمین به نظر خیلی ها ساده می باشد ولی بایستی عرض کرد به هیچ وجه این گونه نیست و همانطور که می دانید در این آلت موسیقی نت خاصی وجود ندارد همه چیز بستگی به گوش نوازنده دارد و در این صورت نوازنده نیاز به تبحر و تخصص ویژه ای دارد.